Mosje schrijft korte verhaaltjes, hersenspinsels, dromen, en brieven
De streng blikkende vrouw duwde mij een beetje opzij.
Ik ben voor u aan de beurt, zei ze, want dit is mijn man.
Zij legde haar hand op de schouder van een manspersoon, van wie ik mij al afvroeg wat hij deed bij een kassa zonder ook maar iets van een boodschap gedaan te hebben.
Lees verder...
Op de Vismarkt in Groningen. Voor mij loopt een vrouw met een achterzijde die je doet verlangen naar een blik op haar voorkant. Ze heupwiegt een beetje, en beweegt voort met waardige stappen, een soort schrijden. Haar blonde haar is opgestoken in een kittig staartje dat speels meebeweegt bij elke stap die ze zet.
Lees verder...
Met de trein van Zetten naar Groningen. Een niet al te lange reis zou ik denken, maar de conductrice die vlak voor Elst mijn kaartje controleert kijkt me medelevend aan. Groningen? Een goede reis dan nog meneer.
In Zwolle stap ik over.
Lees verder...
“Zo, bent u daar weer?” vraagt de vrouw.
“Ik ben hier lang niet geweest,” antwoord ik.
“Gister nog,” zegt de vrouw.
“Gisteren was ik niet in Groningen,” zeg ik beslist.
“Als u gisteren niet in Groningen wilt zijn, prima hoor,” zegt de vrouw lachend, “even goede vrienden.”
Lees verder...
