Mosje schrijft korte verhaaltjes, hersenspinsels, dromen, en brieven
kneertje
kneer_tje (het ~, ~s)
klemmetje om de wasknijperhelften bijeen te houden
De bodem van de wasmand lag bezaaid met kneertjes.
schrupje
schrup_je (het ~, ~s)
knopje aan het einde van een balpen
van zenuwen liet hij het schrupje talloze malen klikken.
Lees verder...
Op de middelbare school had ik aan veel leraren de pest.
Zoals aan Willemsen van Wiskunde. Die krijtte in een razend tempo het bord vol met vreemde tekens, om te eindigen met q.e.d.
> Weet je wat dat betekent Mosje? Natuurlijk niet.
Lees verder...
Ik twijfel aan alles. Zeker weten doe ik dat niet, het zou best kunnen dat ik niet aan alles twijfel.
Ik twijfel aan grote dingen. Of de aarde wel rond is bijvoorbeeld. Dat is natuurlijk raar, maar stel je eens voor dat er een god bestaat die een platte aarde schiep, en vervolgens een mensheid die platte hemellichamen voor rond aanziet.
Lees verder...
Ze zeggen dat ik snel voortbeweeg.
Maar er is niets om dat aan af te meten.
Ik voel geen wind in mijn gezicht.
Er is geen landschap dat aan me voorbij trekt.
Ik hoor geen enkel geluid.
Alleen het malen van mijn eigen gedachten.
Lees verder...
En toen die vrouw. Zij droeg een witte kat en een zonnebril.
“Doet de kat zeer aan je ogen?” vroeg ik.
“Nee,” zei de vrouw, “de zon schijnt.”
Soms komen mijn grapjes niet aan.
“Dag kat,” zei ik.
Ik hoopte dat de kat het zou horen.
Lees verder...