Mosje schrijft korte verhaaltjes, hersenspinsels, dromen, en brieven
Er zijn twee momenten waarop je een broekriem om kunt gespen. Voordat je de broek aantrekt, of als je de broek al aanhebt. Ik kies altijd voor de laatste mogelijkheid, al weet ik niet hoe dat komt. Broekriemaangespen maakt geen onderdeel uit van de ouderlijke opvoeding, net zo min als het voorkomt op lesroosters van basisscholen.
Lees verder...
We waren een jaar of 16, met uitzondering van Hans die al richting de 18 ging en een heus paspoort bezat. Wij keken naar hem op vanwege dat kleinood, bijgeschreven als wij nog waren op de paspoorten van onze ouders. Dan was je met handen en voeten gebonden.
Lees verder...
“Weet je,” zei de vrouw, “als mijn man weet dat wij met elkaar praten, wordt hij al jaloers.”
“Ik heb nog niets gezegd,” zei ik.
“Maar nu wel,” antwoordde de vrouw.
“Ik moet natuurlijk wel kunnen zeggen dat ik niets gezegd heb,” probeerde ik.
Lees verder...
zullen wij
een dansje maken?
ik weet ook wel
dat jij liever slaapt
maar een dansje
doet geen kwaad
geloof me maar
zo zijn dansjes niet…
doen we dan
een vreugdedansje?
ik zie ook wel
dat het droevig regent
maar een vrolijk dansje
laat de zon verschijnen
heus
ik speld je niets op de mouw
Lees verder...
zij zweeg een beetje stil
dat vind ik wel prettig
want soms
zwijgen vrouwen
zeer luidruchtig
nog voor ze iets zeggen
weet je al
hoe laat het is.
maar nu
had ik geen idee van de tijd
de vrouw zweeg
een mooie stilte
ik keek haar aan
en deed er ook
het zwijgen toe
de vrouw glimlachte
ik werd er een beetje beduusd van.
Lees verder...