Een vergaarbak met korte verhaaltjes, hersenspinsels, dromen, en brieven van MOSje.iS
Ik ben zestiger (bejaard), maar sinds ik mij verdiep in de Zestigers (literaire stroming) kan ik daar wel mee leven. In 1962 kregen dichters het verzoek van de VARA om een gedicht te schrijven met als titel “zonder grenzen”. Het resultaat diende ten minste 150 lettergrepen te tellen, en het honorarium zou vijftig gulden bedragen.
Lees verder...
Verloren en door mij gevonden in Albert Heijn op de Vismarkt in Groningen.
3 spinazie
2 pannenkoek naturel
2 pads perla dark roast
Als je het lijstje hardop leest klinkt het al een beetje gewichtig. Maar als Hans Dorrestijn het op mistroostige toon zou voordragen, dan wordt het poëzie in de geest van de literaire Zestigers.
Lees verder...
Ik was 21. Het kan ook 22 geweest zijn, of 23. Ik ben niet erg goed in het onthouden van jaartallen en ook datums weet ik niet vast te houden. Dat is niet erg, volgens Friedrich Nietzsche is het voordeel van een slecht geheugen dat men van dezelfde goede dingen meer dan eens kan genieten.
Lees verder...
Toen ik een keer jarig was op vrijdag de 13e kreeg ik een handgeschreven (!) brief van mijn vriendin Elcee. Vanaf dat moment heb ik nooit meer iets in handschrift ontvangen, niet van Elcee en niet van anderen. Tegenwoordig moet ik het doen met e-mail, of erger, met een epje.
Lees verder...
Ik krijg een brief van lezeres Laura B. Ze schrijft dat ze in de verkeerde tijd is geboren en dat haar gedachten zwerven in het Engeland van de 19e eeuw. Ze leest boeken van Bulwer-Lytton en Harrison Ainsworth, bewondert schilderijen van Sophie Anderson en Frederic Leighton, en is bepaald niet feministisch.
Lees verder...